เสียดายที่ไม่มีภาพมุมกว้างมาให้ชมได้ จึงไม่สามารถให้เห็นบรรยากาศเหมือนกับ​ที่ตาของ​ผม​เห็นได้ อย่างนี้นี่เองที่เขาเรียกว่า​เก็บ​มาได้แค่ความทรงจำ  ดังนั้นใครที่อยากจะเห็นวิวบนดอยผาช้าง ก็ต้องขึ้นไปดูเอาเองก็แล้วกัน




จากจุดชมวิวดอยผาช้างก็เดินกลับลงมาทางเดิม แต่เมื่อลงมาแล้วก็เดินต่อไปทาง​ซ้ายมือ ซึ่งจะเป็นเส้นทางศึกษาธรรมชาติที่เหลืออยู่ ติดกับทางเดินเป็นแหล่งดินโป่ง ..ถัดจากนั้นอีกประมาณ 150 เมตร ก็จะเป็นตาน้ำซึ่งมีน้ำผุดออกมาจากหน้าผา เป็นต้นกำเนิดของลำธารซึ่งจะไหลลงสู่ลำน้ำแม่แจ่มต่อไป




อากาศเริ่มร้อนเด็กๆ และเพื่อนร่วมทางเริ่มเหนื่อยบ่นตลอดทาง  แต่ยังไงเราก็อยากจะเดินวนให้ครบ  จุดศึกษาธรรมชาติของเส้นทางนี้  แต่...  ท้ายที่สุดเราก็ไม่สามารถเดินวนได้ เพราะว่าทางลงสูงชันมากและดินหน้าผาที่เป็น หิน แตกกระจัดกระจาย ทำให้พื้นลื่นไถล ไปตามทางลาดเชิงเขา พวกเราจึงเดินกลับ ย้อนไปตามเส้นทางเดิม  ระหว่างทางขากลับที่เดินลงมา ต้องทนฟังเสียงบ่นตลอดทาง ​
เวลาที่เหลือของบ่ายวันนี้ ตอนแรกตั้งใจว่าจะขึ้นไปชมน้ำพุร้อนเทพนม แต่ได้ข่าวว่า  วันนี้จะมีการจัดงาน ของบริษัทโตโยต้า เชียงใหม่ คิดว่าไม่สะดวกแก่การเข้าไปเที่ยวในวันนี้ เราจึงพักผ่อน ตามอัธยาศัยในบริเวณออบหลวงต่อไป  จนถึง​กลางคืน ยาวววววไป..
 

วันที่สอง... โปรแกรมที่จะไปชมดอกบัวตองที่ดอยแม่เหาะ ถูกตัดออกไป เพราะเวลา 1 วันที่เหลือ คงไม่พอสำหรับ การเดินทางไป-กลับ กว่า 200 กิโลเมตร
จากอุทยานแห่งชาติออบหลวง ไปยังน้ำพุร้อนเทพพนม ใช้เส้นทางสาย 108 ฮอด แม่สะเรียง ประมาณ 10 กิโลเมตร จะมีทางแยกเข้าทางขวามือ เข้าไปอีกประมาณ 10 กิโลเมตร

เมื่อถึงอุทยานแห่งชาติในส่วนของ น้ำพุร้อนเทพพนม ก็เก็บภาพรอบๆ บริเวณ​ สอบถามรายละเอียดจากเจ้าหน้าที่และบอกความต้องการ ที่จะแช่น้ำแร่ภายในเขตน้ำพุร้อนเทพพนม เจ้าหน้าที่ให้เข้าไปด้านใน ซึ่งเป็นอาคารสำหรับแช่-อาบ น้ำแร่ มีคนมาใช้บริการน้อย จึงเลือกห้องแช่ได้ตามสบาย แถมยังปล่อยน้ำและปรับความร้อนเย็นของน้ำได้เองอีก ...ตอนแรกปรับ ความร้อนของน้ำแทบจะลวกไข่ให้สุกได้เลย ร้อนมากๆ
การแช่น้ำร้อน ปกติไม่ให้แช่กันนาน โดยทั่วไป​ก็จะใช้ เวลาแช่ ประมาณ 15 ถึง 30 นาที ถ้าแช่นานกว่านี้อาจจะทำให้ร่างกาย ปรับอุณหภูมิของร่างกายได้ไม่ดี อาจจะ​ ทำให้เจ็บป่วย​ได้ สมควรแก่เวลา ...ออกมาอาบน้ำเย็น ให้สดชื่น​

แล้วก็พร้อมสำหรับการเดินทางช่วงต่อไป  ตอนนั้นก็คิดอยู่ว่าจะกลับตามเส้นทางเดิม หรือไปทางอำเภอ​แม่แจ่ม ชั่งน้ำหนักระหว่างเส้นทางเล็กแคบ ผิวทางที่ผ่านมาขรุขระ​ทำความเร็ว​ได้ไม่ดีนัก แต่ถ้ากลับทางเดิมเราก็จะไม่ได้ประสบการณ์ใหม่ๆ เลย เท่านั้น.. ก็ตัดสินใจได้ จึงเลือกเส้นทางที่ผ่านอำเภอแม่แจ่ม

ถึงอำเภอแม่แจ่มก่อนเที่ยงเล็กน้อยซึ่งเราก็หิวกันพอดี ในอำเภอเล็กๆ เรียบง่ายถ้าเราจะหาร้านอาหารดีๆ สักที่หนึ่ง​ คงไม่ง่ายนัก พอดีว่าเราไปเที่ยวชมวัด​บ้านทับ วัดคู่บ้านคู่เมืองของอำเภอแม่แจ่มอีกวัดหนึ่ง ซึ่งเสน่ห์ของเมืองแม่แจ่ม คือความเรียบง่ายเราก็อยู่กันอย่างสงบ ใกล้ใกล้วัด มีร้านก๋วยเตี๋ยว-ร้านอาหารตามสั่งอยู่ เราจึงกินก๋วยเตี๋ยว สั่งกันได้ตามอัธยาศัย


จากวัดบ้านทัพก็กลับไปทางเดิมข้ามลำน้ำแม่แจ่มแล้ว ก็ไปยังวัดยางหลวง วัดนี้เป็นวัดเก่าแก่โบราณ มีสิ่งที่น่าสนใจก็คือภาพวาดของพระพุทธเจ้าอยู่ที่ผนังด้านนอกของพระวิหาร

พอไปถึงวัดยางหลวง วันนี้มีการจัดงานถวาย จุลกฐิน เสียดายที่เรามาช้าไปจึงไม่ทันได้ร่วมพิธีถวายผ้ากฐินและข้าวมธุปายาส แต่ก็มาชมบรรยากาศของการจัดงานของวัดยางหลวงก็ถือว่าเป็นบุญแล้ว




..การถวายจุลกฐินเป็นงานบุญที่บริสุทธิ์ เป็นการร่วมแรงร่วมใจจากชาวบ้าน มีการทอผ้าฝ้ายที่ได้จากการปลูกเมื่อตอนต้นฤดูฝน แล้วเก็บทอเป็นผืนผ้า ตัดเย็บเป็นจีวร แล้วก็ร่วมกันคนข้าวทิพย์ถวายพระสงฆ์และบูชาพระพุทธเจ้า ซึ่งจะทำเสร็จภายในวันเดียว



สเน่ห์ของเมืองแจ่มอีกประการหนึ่งก็คือการแต่งตัวของผู้เฒ่าผู้แก่ที่มาวัด การนุ่งผ้าซิ่นตีนจก ออกโทนสีเหลือง สวมเสื้อขาวห่มสไบ เป็นความสวยงามและเป็นเอกลักษณ์ของคนเมืองแม่แจ่ม อย่างแท้จริง โดยเฉพาะชายผ้าซิ่นก็จะเป็น ผ้าตีนจก ของเมืองแม่แจ่ม เป็นผ้าทอที่ขึ้นชื่อในภาคเหนือเลยทีเดียว

จากวัดยางหลวงก็ถึงเวลาเดินทางกลับ
...ไม่เสียดายที่เลือกเดินทางผ่านมาเส้นทางนี้ เส้นทางวัฒนธรรม ..เยือนถิ่นมนุษย์โบราณ เที่ยวอุทยานฯออบหลวง-น้ำพุร้อนเทพพนม และ..หลงไปชมเมืองแจ่ม

เหมืองที่มีมนต์สเน่ห์ แห่งขุนเขา เมืองแม่แจ่ม